Dość często ukraińskie firmy muszą prowadzić część swojej działalności za granicą. W tym celu firma otwiera oddziały, biura, sklepy, hurtownie. Ogólnie wszystko to można nazwać jedną koncepcją – osobnym podziałem. Tworzenie i działanie takiego podziału mają pewne cechy.
Czy konieczna jest rejestracja i przekazywanie informacji do USR?
Ustawodawstwo ukraińskie zawiera kolizję dotyczącą tej kategorii jako odrębnego poddziału. Kodeks cywilny przewiduje dwa rodzaje odrębnych poddziałów – filie i przedstawicielstwa. Jeśli chcesz bezpośrednio prowadzić działalność gospodarczą poprzez pododdział, musisz otworzyć filię, jeśli tylko zawrzeć umowy lub inne sprawy – reprezentację.
Zamiast tego kodeks handlowy stanowi, że spółki mogą mieć również inne odrębne jednostki. Dlaczego to jest ważne?
Głównym problemem w tym aspekcie jest rejestracja państwowa. Ustawa „O Państwowej Rejestracji Osób Prawnych, Osób Fizycznych-Przedsiębiorców i Formacji Publicznych” wskazuje, że informacje zawarte w Państwowym Rejestrze to w szczególności informacje o wydzielonym pododdziale, jego lokalizacji i działalności.
W rzeczywistości nie ma precyzyjnej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ regulują je zasady zawierające rozbieżności. Czyli odpowiadając na pytanie „co robić?” należy wziąć pod uwagę:
– wniosek o rejestrację państwową wydzielonych pododdziałów zawiera pole do wypełnienia: „forma organizacyjno-prawna”;
– ustawa określa dwie formy organizacyjno-prawne odrębnych pododdziałów: filię i przedstawicielstwo.
W związku z tym rejestracja jest obowiązkowa, jeśli jako przedstawicielstwo lub podmiot stowarzyszony zostanie utworzony odrębny oddział. Jeśli istnieje inny formularz, rejestracja nie jest obowiązkowa.
Przydatną wskazówką do takiego podejścia może być również norma Ordynacji podatkowej, zgodnie z którą w ramach odrębnego poddziału rozumiemy, co jest zdefiniowane w Kodeksie Cywilnym (z wyjątkiem części dotyczącej opodatkowania osób fizycznych, gdzie przepisy Kodeksu Handlowego stosować).
Nie płać dwukrotnie podatków
Ukraina jest stroną ponad 60 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których oficjalna nazwa to Konwencja. Struktura i treść traktatów są dość podobne, co jest dowodem na to, czym są Zalecenia w sprawie stosowania konwencji określone przez SFS w piśmie z 2012 r.
W tych konwencjach wyodrębnione podpodziały, zwane terminem „reprezentacja stała”, odnoszą się do lokalizacji dyrekcji, fabryki, warsztatu, oddziału, biura i innych obiektów związanych z produkcją. Wydzielone podpodziały, zgodnie z Konwencjami, nie będą pomieszczeniami wykorzystywanymi wyłącznie do przechowywania towarów, w szczególności do przyszłej ekspozycji klientom lub przekazania do innych przedsiębiorstw oraz pomieszczeń wykorzystywanych bezpośrednio do ekspozycji i wystaw.
Normy dotyczące unikania podwójnego opodatkowania dotyczą podatków dochodowych od osób prawnych i osób fizycznych oraz podatków od nieruchomości. Zamiast tego normy Konwencji nie mają zastosowania do podatków pośrednich, VAT i akcyzy. W kontekście działalności wyodrębnionych pododdziałów przedsiębiorstwa celowe jest przeanalizowanie podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od nieruchomości oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.
Tak więc podatek od zysków przedsiębiorstwjest wypłacana w państwie, w którym znajduje się przedsiębiorstwo, jeżeli przedsiębiorstwo nie prowadzi działalności gospodarczej przez podział. Jeżeli taka działalność jest prowadzona, część zysków uzyskanych bezpośrednio z działalności przedstawicielstwa podlega opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się przedstawicielstwo. W związku z tym kwota podatków zapłaconych za granicą firma otrzymuje rabat w postaci ulgi podatkowej. Istotna jest również norma, zgodnie z którą korzyści nie będą przypisywane przedstawicielstwu, jeśli to ostatnie dokona prostego zakupu towarów i usług.
Podatek od nieruchomości można zapłacić w obu krajach, jeśli nieruchomość znajduje się za granicą. Wyjątkiem jest transport lotniczy, morski, kolejowy i drogowy wykorzystywany do transportu międzynarodowego – podatki płaci się tylko w państwie, w którym znajduje się organ zarządzający.
Podatki od dochodów osobistych (wynagrodzenia i inne podobne płatności), wynagrodzenia są zazwyczaj płacone w państwie, w którym pracownik jest rezydentem. Jeśli jego praca jest wykonywana w innym państwie, to również zostanie opodatkowany jego dochód. Jednak reguła zawiera wyjątek. Płatności otrzymywane przez pracownika za granicą będą podlegały opodatkowaniu tylko na Ukrainie, jeżeli
– łącznie okres świadczenia nie przekracza łącznie 183 dni w roku
– płatności dokonuje przedsiębiorstwo będące rezydentem Ukrainy
– stałe przedstawicielstwo nie ponosi kosztów wypłacania wynagrodzeń pracownikom.
Księgowość
W odniesieniu do rachunkowości reprezentację można wyodrębnić w oddzielnym bilansie i uwzględnić w ogólnym bilansie przedsiębiorstwa, ponieważ wskaźniki reprezentacji w każdym przypadku są zawarte w rocznych sprawozdaniach finansowych przedsiębiorstwa.
Co należy zrobić, aby uniknąć podwójnego opodatkowania?
Odpowiedzią na to pytanie jest artykuł 13 TCU. Podatnik musi uzyskać od właściwego organu innego państwa zaświadczenie o wysokości zapłaconych podatków. Zaświadczenie to składa się do administracji terenowej PSP, która prowadzi ewidencję przedsiębiorstwa jako podatnika.
Wnioski
W związku z tym, aby uniknąć nadmiernych obciążeń podatkowych i sporów z organami kontrolnymi, właścicielom firm można zalecić:
- Należy utworzyć odrębny oddział jako filię lub przedstawicielstwo i zarejestrowany w ZSRR, aby uniknąć ewentualnych sprzeczności z władzami państwowymi.
- Jeżeli pracownicy są rezydentami podatkowymi Ukrainy, mają maksymalnie 183 dni na pracę za granicą.
- Płatności dla pracowników należy dokonywać z firmy ukraińskiej.
Taras Yatsyshchuk
junior associate
Corporate Law and Compliance Practices
AL „Bachynskyy and partners” ]]>
Możesz polubić