Jak zdobyć dziecko po rozwodzie
Prawnik rodzinny w swojej praktyce często pracuje z problemami, które pojawiają się po rozwiązaniu małżeństwa. Jednym z najbardziej bolesnych jest problem porozumiewania się z dzieckiem po rozwodzie, gdy jedno z rodziców zaczyna żyć osobno.
Ze względu na negatywne relacje, a często wręcz nienawiść, rodzice nie tylko nie mogą spokojnie uzgodnić czasu i miejsca spotkań z dzieckiem, ale także blokują próby kontaktu i rozmowy byłego. Co więcej, często rodzic, z którym przebywał
dziecka, wywiera na niego presję psychologiczną i nastawia dziecko przeciwko drugiemu rodzicowi.
Niesprawiedliwość jest szczególnie dotkliwa w sytuacjach, gdy ojciec/matka regularnie i sumiennie płaci alimenty na dziecko, szczerze chce uczestniczyć w jego wychowaniu i stara się znaleźć wspólny język z drugim rodzicem, który z kolei celowo nie pozwala zobaczyć dziecko.
Każda strona zasługuje na zrozumienie i wsparcie, ale rodzice, jako osoby dojrzałe, muszą przede wszystkim pomyśleć o nieodwracalnej szkodzie, jaką wyrządzają dziecku ograniczenia w komunikacji z ojcem lub matką.
Ponieważ na Ukrainie nadal istnieje tendencja, że po rozwodzie dzieci w większości pozostają z matkami, panuje opinia, że to kobiety wykorzystują dzieci jako środek zemsty na tych pierwszych za wszelkie zniewagi i nieuzasadnione nadzieje. Jednak chęć manipulowania uczuciami tych pierwszych nie zależy od płci. Niestety do takiego okrucieństwa uciekają się zarówno kobiety, jak i mężczyźni.
Kodeks Rodzinny Ukrainy wyraźnie stwierdza, że rodzic, z którym dziecko mieszka, nie ma prawa zabraniać rodzicowi mieszkającemu oddzielnie od komunikowania się z dzieckiem i uczestniczenia w jego wychowaniu, pod warunkiem, że taka komunikacja NIE szkodzi normalnemu rozwojowi dziecka. dziecko.
Jeśli nie ma możliwości pokojowego porozumienia, prawo oferuje dwa mechanizmy rozwiązania kwestii komunikacji i udziału w wychowaniu dziecka po rozwodzie:
• przez organ kurateli i kurateli
• przez sąd
Rozstrzygnięcie sporu o udział w wychowaniu dziecka za pośrednictwem organu opiekuńczo-opiekuńczego
Ojciec lub matka może zwrócić się do lokalnego organu opiekuńczo-opiekuńczego o ustalenie sposobu uczestniczenia w wychowaniu dziecka i komunikowania się z nim. Organ opiekuńczo-opiekuńczy bada warunki życia, stosunek do dziecka, zatrudnienie, inne cechy i decyduje o ustaleniu harmonogramu spotkań z dzieckiem.
Ważny! Taki wniosek składa rodzic, który mieszka oddzielnie od dziecka.
Decyzja o ustaleniu harmonogramu spotkań jest wiążąca.
Jeżeli rodzic, z którym dziecko mieszka, nie zastosuje się do decyzji organu opiekuńczego i opiekuńczego, drugi rodzic ma prawo złożyć wniosek:
• do sądu o zadośćuczynienie za szkody materialne i moralne
• do organu opiekuńczego i opiekuńczego na rozmowę z drugim rodzicem
• policji w celu pociągnięcia do odpowiedzialności administracyjnej tych, którzy nie zastosują się do takiej decyzji
• do sądu w celu usunięcia przeszkód w komunikacji z dzieckiem
Rozstrzygnięcie przez sąd sporu dotyczącego udziału w wychowaniu dziecka
Do sądu wnosi się skargę, jeżeli rodzic, z którym dziecko mieszka, uchyla się od decyzji organu opiekuńczego i opiekuńczego lub w inny sposób uniemożliwia rodzicowi mieszkającemu oddzielnie kontaktowanie się z dzieckiem i wychowywanie go.
Takie bariery muszą być poparte odpowiednimi dowodami:
• zeznania świadków
• odwołania do organu kurateli i kurateli
• apele do policji
• korespondencja lub inna komunikacja między rodzicami
W praktyce sądowej stawiane są wymagania usunięcia przeszkód w komunikacji z dzieckiem, określenia sposobów uczestnictwa w wychowaniu dziecka, przeniesienia dziecka. Nie ma jednego algorytmu ani reguły. Wszystko zależy od okoliczności konkretnego przypadku.
Sąd może określić następujące sposoby udziału jednego z rodziców w wychowaniu dziecka:
• okresowe lub systematyczne spotkania z dzieckiem ewentualnie odwiedzającym miejsce zamieszkania jednego z rodziców
• możliwość wspólnego wypoczynku
• wizyta dziecka w miejscu zamieszkania ojca i możliwość noclegu bez matki
• komunikacja telefoniczna i elektroniczna z dzieckiem
Ta lista nie jest wyczerpująca. Sposoby uczestnictwa w edukacji mogą być wyraźnie uregulowane lub ograniczone do czasu komunikacji z dzieckiem.
Orzekając taką sprawę, sąd bierze pod uwagę stosunek rodziców do wykonywania ich obowiązków, bierze pod uwagę osobiste przywiązanie dziecka do każdego z nich, wiek dziecka oraz stan jego zdrowia. Oczywiście ważną rolę w takich przypadkach odgrywa stan zdrowia psychicznego każdego z rodziców, fakt nadużywania napojów alkoholowych lub narkotyków.
Pomimo tego, że spory dotyczące wychowania dzieci są bolesne dla obojga rodziców, często przeradzają się w prawdziwą wojnę, w której interesy i pragnienia dziecka schodzą na dalszy plan.
Pamiętajcie, że rozstając się z mężem lub żoną, przestajecie być małżonkami, ale pozostajecie rodzicami wspólnego dziecka.
Oczywiście dobry prawnik udzieli Ci kompleksowej porady, pomoże ustalić dogodny harmonogram komunikacji, uzyskać orzeczenie sądu na Twoją korzyść, a wtedy zadanie nadal należy do Ciebie. W końcu dbanie o dobro dziecka jest Twoim obowiązkiem moralnym i prawnym.
Najczęściej zadawane pytania i odpowiedzi na nie.
• Jak długo trwa usuwanie barier w wychowywaniu dziecka?
Z reguły czas rozpatrywania takich spraw waha się od kilku miesięcy i może sięgać kilku lat.
• Sąd dopuścił spotkania z dzieckiem w obecności psychologa. Czy to legalne?
TAk. Dość często sąd warunkuje spotkanie z dzieckiem w obecności innej osoby: matki/ojca, innego krewnego, psychologa lub nauczyciela. Odbywa się to w celu ochrony interesów dziecka, zachowania jego komfortu psychicznego, ze względu na wiek dziecka lub długi brak komunikacji z rodzicem mieszkającym osobno.
• Czy mogę udać się do sądu, aby zdecydować, jak komunikować się z moimi wnukami?
Tak, możesz. Spór dotyczący udziału babci, dziadka, prababki, pradziadka, braci, sióstr, ojczyma, macochy w wychowaniu dziecka może być rozstrzygnięty w sądzie.
• Jeżeli na podstawie decyzji organu opiekuńczego nie oddam dziecka mojemu byłemu mężowi, czy policja może mnie aresztować?
Nie, takie działania nie podlegają karze aresztowania.
Niezastosowanie się jednak do decyzji organu opiekuńczo-opiekuńczego o ustaleniu sposobów uczestnictwa w wychowaniu dziecka pociąga za sobą nałożenie grzywny w wysokości od stu do stu pięćdziesięciu niepodlegających opodatkowaniu minimalnych dochodów obywateli. Jeżeli te same czynności zostaną powtórzone w ciągu roku od nałożenia kary administracyjnej, oznacza to nałożenie grzywny w wysokości od stu pięćdziesięciu do trzystu niepodlegających opodatkowaniu minimalnych dochodów obywateli, tymczasowe ograniczenie prawa do podróżowania poza Ukrainę oraz ograniczenia prawa do kierowania samochodem. Ograniczenia obowiązują do czasu pełnego wykonania decyzji.
Czy w związku z pandemią zmieniła się procedura zapewnienia udziału rodziców w wychowaniu dziecka?
Nie, prawodawstwo w tej kwestii się nie zmieniło.
Warto jednak zauważyć, że ze względu na ograniczenia kwarantannowe trudniej jest zakwalifikować działania rodziców jako przeszkody w komunikacji z dzieckiem. Rzeczywiście, z jednej strony takie zachowanie matki czy ojca może być przez nich tłumaczone jako wymóg zachowania dystansu społecznego lub innych działań antyepidemicz- nych, a także troska o bezpieczeństwo dziecka. Z drugiej jednak strony prawa rodzica mieszkającego oddzielnie do udziału w wychowaniu dziecka nie powinny być w tym okresie ograniczane i mogą być realizowane zgodnie z wymogami WHO.
Możesz polubić