Według Ministerstwa Polityki Społecznej 70% kobiet doświadczyło przemocy, 31% z nich w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Policja Narodowa informuje, że 90% skarg dotyczących przemocy domowej pochodzi od kobiet.
Co trzecia kobieta, która zwraca się do naszego Stowarzyszenia Prawników o poradę w sprawach rodzinnych, skarży się na przemoc domową. Większość z nich nie idzie na policję. Ci, którzy przynajmniej raz zgłosili się do organów ścigania, skarżą się na ich nieskuteczność w rozwiązywaniu takich sytuacji.
Do chwili obecnej nasze prawodawstwo określa cztery specjalne środki przeciwdziałania przemocy domowej, zapożyczone z postanowień Konwencji Stambulskiej przeciwko Przemocy Domowej. Podobne zasady obowiązują we wszystkich krajach europejskich, które podpisały niniejszą Konwencję.

Praca prewencyjna ze sprawcą
Najważniejszy środek zapobiegania przemocy, który nie jest faktycznie stosowany. Wynika to z faktu, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Ukrainy nie przyjęło jeszcze odpowiedniego specjalnego rozporządzenia, które regulowałoby procedurę rejestracji przestępców (choć odpowiedni projekt rozporządzenia był rozpatrywany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Ukrainy od maja ubiegłego roku). rok).
Skierowanie przestępcy do programu dla przestępców
Lokalna administracja państwowa i samorządy nie opracowały jeszcze odpowiednich programów w oparciu o istniejący Modelowy Program dla przestępców, zatwierdzony Rozporządzeniem Ministerstwa Polityki Społecznej Ukrainy. Dlatego gwałciciele nadal nie przechodzą specjalnych programów mających na celu poprawienie ich zachowania i stanu psychicznego. Pilny zakaz zbliżania się

W przypadku bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia pokrzywdzonego, wydział Komendy Głównej Policji wydaje sprawcy pilny zakaz zbliżania się w celu niezwłocznego powstrzymania przemocy w rodzinie na okres do 10 dni. Zakaz zbliżania się w trybie pilnym może obejmować następujące środki (jeden lub wszystkie): obowiązek opuszczenia miejsca zamieszkania pokrzywdzonego, zakaz wjazdu i przebywania w miejscu zamieszkania pokrzywdzonego, zakaz jakiegokolwiek kontaktu z ofiara.
I znowu – to narzędzie w praktyce nadal nie działa. W końcu nie została jeszcze zatwierdzona skala oceny zagrożenia przemocą w rodzinie, na podstawie której policjanci będą wydawać pilne zakazy. Mimo, że weszło już w życie odpowiednie rozporządzenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy nr 654 „O zatwierdzeniu procedury wydawania pilnego zakazu wobec sprawcy przez upoważnione jednostki Policji Państwowej Ukrainy” Policja Narodowa, specjalne formularze do oceny ryzyka zostały już wydrukowane.
Tylko w przypadku wysokiego stopnia zagrożenia policja może wydać pilny zakaz zbliżania się z obowiązkiem opuszczenia przez sprawcę miejsca zamieszkania, nawet jeśli takie mieszkanie jest jego prywatną własnością osobistą.
Wielu uczonych i praktykujących prawników sprzeciwiało się wprowadzeniu pilnego zakazu zbliżania się, powołując się na brak trybu sądowego jego wydania oraz naruszenie praw majątkowych tzw. „sprawcy”. Oczywiście taka opinia ma sens, gdyż do pewnego stopnia jest sprzeczna z zasadą nienaruszalności prawa własności w mieszkaniu.
Niektórzy eksperci przewidują, że stróże prawa staną po stronie „ofiary”. Oznacza to, że bez szczegółowego zrozumienia konfliktów rodzinnych będą mogli wydać nakaz opuszczenia przez sprawcę wspólnego domu. Sytuacje takie mogą być sprowokowane przez samego „pokrzywdzonego” członka rodziny i mają na celu rozwiązanie kwestii majątkowych lub wykreowanie negatywnego wizerunku „sprawcy” w innych sporach rodzinnych rozpatrywanych w sądzie.

Професійна Юридична консультація

Наші спеціалісти нададуть професійну консультацію.

Zakaz restrykcyjny
To jest łatwiejsze. Obowiązuje już restrykcyjny nakaz przeciwko sprawcy.
Zarządzenie takie nakłada na sprawcę jedno lub więcej czasowych ograniczeń i zakazów, w szczególności zakaz przebywania w miejscu wspólnego zamieszkania z pokrzywdzonym; zbliżać się w pewnej odległości od miejsca zamieszkania, nauki, pracy ofiary przemocy; zakaz osobistego i za pośrednictwem osób trzecich poszukiwania osoby poszkodowanej, prowadzenia z nią korespondencji, rozmów telefonicznych.
W odróżnieniu od pilnego zakazu, nakaz ograniczający może być wydany wyłącznie przez sąd na wniosek pokrzywdzonego na okres do 6 miesięcy. Takie wnioski są rozpatrywane w odrębnym postępowaniu w terminie do 72 godzin.
Najważniejszą rzeczą, którą należy udowodnić wnioskodawcy w takich przypadkach, jest systematyczny charakter przemocy i jej odgraniczenie od konfliktu rodzinnego. Szczególną uwagę należy zwrócić na tworzenie bazy dowodowej, w szczególności dowodów kontaktu z organami ścigania, pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności administracyjnej za popełnienie przemocy w rodzinie, zeznań, nagrań audio, wideo i tym podobnych.
Jak pokazuje praktyka sądowa, w obwodzie lwowskim sądy pierwszej instancji rozpatrywane w latach 2018-2019. około 40 spraw o wydanie zakazu zbliżania się i tylko w 12 przypadkach odrzucono roszczenia skarżących. Wskazuje to, że całkiem realistyczne jest udowodnienie faktu przemocy i uzyskanie nakazu restrykcyjnego. Na etapie rozpatrywania sprawy przez sąd ważne jest pozyskanie profesjonalnego wsparcia prawnego. Co najważniejsze, ofiary przemocy domowej mają prawo do bezpłatnej wtórnej pomocy prawnej.
Należy zauważyć, że ustawodawstwo nie przewiduje możliwości anulowania nakazu ograniczającego, nawet w przypadku uznania osoby za niewinną popełnienia przestępstwa lub wykroczenia administracyjnego z powodu przemocy w rodzinie. Jedynym rozwiązaniem takiego problemu może być uchylenie orzeczenia sądu o nowo odkrytych okolicznościach.
Jednym z głównych problemów, z jakimi boryka się krajowa praktyka w walce z przemocą domową, jest opóźnienie w opracowaniu i przyjęciu odpowiednich regulaminów i programów, deklaratywny charakter niektórych aktów prawnych oraz brak równowagi we wzmacnianiu odpowiedzialności za popełnianie przemocy w rodzinie oraz brak skutecznych środków zapobiegawczych w tym zakresie.
Dodatkowo niedoskonałość narzędzi legislacyjnych przeciwdziałających przemocy w rodzinie w praktyce uzupełnia brak profesjonalizmu funkcjonariuszy organów ścigania, którzy nie uwzględniają specyfiki konkretnych sytuacji, a w niektórych przypadkach ignorują uzasadnione wyzwania, nie rozróżniają konfliktów rodzinnych przed przemocą domową.
Zakłada się, że kompleksowy system zwalczania przemocy będzie w stanie w pełni funkcjonować i faktycznie zmniejszać odsetek przemocy w rodzinie dopiero po przyjęciu i wprowadzeniu odpowiednich programów profilaktycznych, czyli w okresie nie krótszym niż dwa do trzech lat.